Net voor zijn 18de verjaardag werd Nicolas Colsaerts professional en trok naar de Tour School. In 2002 ging het niet goed op de Europese Tour, maar hij haalde top-10 plaatsen op de Challenge Tour waardoor hij in 2003 weer op de grote Tour mocht spelen.

In 2003 werd hij 5de bij de Trophée Lancôme. In 2004 kwalificeerde hij zich voor het Brits Open maar miste de cut. In 2005 haalde hij zijn grootste cheque binnen toen hij 2de werd bij het Johnnie Walker Championship. Zijn resultaten waren wisselvallig totdat hij in 2009 twee Challenge Tour evenementen won en opnieuw kon deelnmen aan de Europese PGA Tour in 2010.

In 2011 won hij voor het eerst een groot toernooi op de Europese PGA Tour door op 24 april het Volvo China Open op zijn naam te zetten. Hij was de eerste Belg in 37 jaar die een toernooi op de Europese Tour won. De vorige was Philippe Toussaint, die in 1974 de Benson & Hedges International Open won.

Op 29 april bood de Belgische PGA hem uit waardering een erelidmaatschap van de PGA aan. In 2011 kwalificeerde hij zich op een kwalificatietoernooi in Engeland voor het US Open. Doordat hij van een scooter viel, kon hij echter een week later niet aan het Brits Open meedoen en werd hij vervangen door Ricky Barnes. Wij kwamen speciaal voor hem naar dit tornooi dat behoort tot 1 van de 4 majors. Wat een tegenslag voor hem en voor ons.

The British Open (The Open Championship) is een van de vier Majors van de golfsport.

De 140ste editie van het Brits Open werd van 14 - 17 juli 2011 gespeeld op de Royal St George's Golf Club in Sandwich in de buurt van Dover en dus haalbaar voor Belgen om te supporteren.

Darren Clarke won het tornooi ondanks de felle regen en de harde zeewind. Hij was de enige golfspeler met voldoende  ervaring  om in dergelijke moeilijke omstandigheden een linksbaan te bedwingen.

In 2012 won Colsaerts  het wereldkampioenschap matchplay, waarin hij onder andere Paul Lawrie en Graeme McDowell versloeg. Dankzij deze zege en enkele andere ereplaatsen (waaronder een 7e plaats in het Britse Open en een tweede plaats in het China Open) kreeg hij een wildcard voor het Europese Ryder Cup 2012-team. Colsaerts was de eerste Belg die aan deze competitie mocht deelnemen.

Hij won de four-ball met Lee Westwood tegen Tiger Woods en Steve Stricker dankzij acht birdies en een eagle .

Achteraf was dat een cruciaal punt voor het Europese team.

In 2012 won hij het WK Matchplay en speelde regelmatig op de Amerikaanse PGA Tour, waar zijn beste resultaat een 7de plaats was in het Wyndham Championship.

In oktober 2014 was Colsaerts tijdens de Portugal Masters de negentiende speler op de Europese Tour die een ronde van 60 maakte.

In oktober 2019 won Colsaerts na 7 jaar opnieuw op de Tour. Hij won de Amundi Open de France met een score van 12 onder par. Met deze overwinning verzekerde hij zich ook van zijn tourkaart voor 2020.

Hieronder nog een foto van één van onze meest dierbare golfsouveniers.